استخراج نانو بلورهای سلولز از ضایعات پنبه توسط محققان ایرانی

به گزارش بانیما، تهران- خبرنگاران- محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر درحین انجام پژوهش های مشترک آزمایشگاهی خود با محققان دانشگاه مینه سوتای آمریکا، پیروز به استخراج نانوبلورهای سلولز از ضایعات پنبه و قراردادن آن درون نانوالیاف ژلاتین شدند.

به گزارش روز سه شنبه گروه علمی خبرنگاران از ستاد نانو، کاربرد نهایی این ساختار نانوکامپوزیتی استخراج شده، افزایش سرعت التیام زخم خواهد بود.

زخم ها پدیده های دردناک پوستی هستند که ازخراشیدن، پاره شدن، بریده شدن و یا سوراخ شدن پوست ناشی می شوند. بهبود زخم ها بسته به شرایط بدنی و محیطی ممکن است از چند روز تا چندهفته به طول انجامد، طولانی شدن فرآیند بهبود زخم می تواند منجر به ورود میکروب ها به بدن و بروز بیماری های گوناگونی گردد. در سال های اخیر، محققان به دنبال فراوری نانوساختارهایی برای افزایش سرعت التیام زخم بوده اند.

احمد هیوه چی، دانشجوی مقطع دکتری مهندسی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ضایعات پنبه را یک منبع غنی برای استخراج سلولزخواند و اضافه نمود: خواص مکانیکی و بیولوژیکی نانوبلورهای سلولز در سال های اخیر مورد توجه محققان زیادی قرارگرفته است. ولی سؤالی که همچنان به آن پاسخ داده نشده، این است که آیا این نانو ذرات برای رشد سلول مناسب هستند؟ در این تحقیق، نانوبلورهای سلولز استخراج شده از ضایعات پنبه ترکمن صحرا در بستر نانوالیاف ژلاتین قرار داده شد و توانایی رشد سلول های فیبروبلاست بر روی آن ها مورد آنالیز نهاده شد.

هیوه چی در مورد ضرورت انجام این طرح توضیح داد: روش الکتروریسی و فراوری نانوالیاف یکی از مهم ترین و ساده ترین روش ها برای فراوری داربست های سه بعدی ترمیم زخم به شمار می رود. خواص مکانیکی نانوالیاف فراوریی یکی از چالش های مهم در ترمیم زخم واستخوان است، در این مقاله سعی شده از یک نانوذره طبیعی جهت افزایش خواص مکانیکی بدون تغییر در خواص بیولوژیکی نانوالیاف الکتروریسی شده، استفاده گردد.

به گفته این محقق، دراین مقاله از آزمون های مختلف میکروسکوپی از جمله میکروسکوپ الکترونی روبشی، عبوری و میکروسکوپ نیروی اتمی و میکروسکوپ فلورسنت، آزمون های طیف سنجی، آزمون های مکانیکی، آزمون های تخریب پذیری و آزمون های زیستی برای آنالیز کارایی زخم پوش های فراوریشده استفاده شده است.

براساس نتایج به دست آمده از آزمون های صورت گرفته، می توان دریافت که اضافه کردن مقدار 5 درصد نانوذرات سلولز به نانوالیاف الکتروریسی شده ژلاتین، بهترین شرایط مکانیکی را ایجاد می کند؛ از سوی دیگر نانوبلورهای سلولز منجر به بهبود خاصیت زیست تخریب پذیری نیز می گردد. در نهایت نتایج آزمون های رشد و تکثیر سلولی بیانگر این مطلب است که اضافه کردن نانوبلورهای سلولز بر روی داربست ژلاتینی هیچ گونه سمیتی را ایجاد نمی نماید.

*** یاری فناوری نانو به ایجاد ارزش اضافه نموده در صنعت پنبه استان گلستان

این محقق یادآور شد: ترکمن صحرا در روزگاران نه چندان دور، یکی ازمهم ترین قطب های فراوری پنبه بود تا حدی که از آن به عنوان طلای سفید یاد می کردند. ولی امروزه به دلیل سیاست های نه چندان درست، تمایل به کشت این محصول در منطقه استان گلستان کم شده است.

این پژوهش حاصل همکاری احمد هیوه چی- دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دکتر سید هژیر بهرامی- عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و دکتر رونالد سیگل- عضو هیأت علمی دانشگاه مینه سوتای آمریکا است. نتایج این پژوهش در مجله International Journal of Biological Macromolecules به چاپ رسیده است.

علمی ** 9340**1485